Sir Winston Churchill

Verhandeling 3
Sir Winston Leonard Spencer Churchill (Blenheim Palace,Woodstock, 30 november 1874 – Londen, 24 januari 1965) was de Britse staatsman die als premier van 1939 tot 1945 Hitler weerstond en daarmee een beslissende rol in diens ondergang en de geallieerde winst heeft gespeeld. Het lukte hem de Britse oorlogsinspanning op peil te krijgen en de VS tot steun daarbij te bewegen. Geen enkele Britse premier is ooit zo populair geweest als Churchill. (wikipedia)

Militair, avonturier en staatsman van de eeuw.

Hij was de zoon van de 1° hertog van Marlborough John Churchill. Zoals Graaf Bismark studeert hij na de kostschool aan de militaire school. Winston Churchill is vrij avontuurlijk aangelegd en onderneemt verschillende militaire opdrachten in de Britse koloniën, tot hij gevangen genomen wordt tijdens de boerenkrijg in Zuid-Afrika. Hij slaagt er in om te ontsnappen en begint een politieke carrière.
Voor onze cursus zal hij belangrijke stappen zetten in de sociale zekerheid van het Britse volk door in de jaren 1906 tot 1910 de basis te leggen voor onder andere de werkeloosheidsverzekeringen en arbeidsbureaus.
Churchill werd een van de bekendste staatslieden van de 20e eeuw. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij minister van Marine. Tijdens de Tweede Wereldoorlog trad Neville Chamberlain af als premier en volgde Winston Churchill hem op. Churchill's toespraken waren een inspiratie voor het Britse volk. Zijn strategisch inzicht en zijn vriendschappelijke banden met de Amerikaanse President Franklin Rooseveld brengen Groot-Brittanië de overwinning van de Tweede Wereldoorlog.
Hij was tevens schrijver en ontving in 1953 de Nobelprijs voor de Literatuur voor zijn geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. Als één van de weinige Europeanen was hij Amerikaans eer-staatsburger.

De invloed van Bismarck op Groot-Britannië

Vijfentwintig jaar na Duitsland begint de sociale innovatie in het Britse rijk. Ook hier was het voornamelijk het regime die aan de oorsprong lag van deze belangrijke verandering met dezelfde bedoeling om de talrijke Britse arbeidersklasse voor zich te winnen. Enig verschil was dat de grote werkgevers nauwelijks een rol speelde (De Swaan 2004 p. 199 Zorg en de staat, 6.2 De Britse doorbraak).
De rapporten over de erbarmelijke omstandigheden van het Britse arbeidersvolk, gaf de publieke opinie en de Britse elite een nieuw beeld van de realiteit van de industriële samenleving. Het onvrijwillig karakter van de werkloosheid en de vele ouderen onder de behoeftigen waren voorwerp van een nieuw debat, gefundeerd op Bismarcks wetgeving en referentiekader.
Groot-Brittannië kende voordien al een complex bijstandsstelsel, een uitgebreid netwerk van particuliere liefdadigheidsinstellingen en arbeidsonderlinges (vakbondfondsen). Maar deze arbeidsonderlinges waren niet in staat om hun oudere leden te ondersteunen of ziekengeld te voorzien voor leden die door de lange jaren arbeid, chronische ziektes hadden opgelopen. Om deze reden kwam het staatspensioen.

Churchill en de sociale zekerheid

In 1906 leiden de conservatieven een grote nederlaag en maken ze plaats voor de liberale regering van Lloyd George en Winston Churchill. Ze vormen een activistisch regime met de sociale wetgeving in hun programma om de arbeidersstemmen zo te winnen. Hun doel "de integratie van de arbeidersklasse in de hoofdstroom van de Britse samenleving. Het kapitaal zou voornamelijk komen van invoerrechten van de overzeese handel in het koloniale Britse Rijk.
In 1908 voeren ze de pensioenwet, merkwaardig genoeg voor mensen van boven de zeventig. Hierna volgen snel de ziekte- en werkloosheidwetgeving. De ziektekostenverzekering was samengesteld uit een premie van de werknemer, de werkgever en de regering. De regering voegde een extra premie toe voor de kosten van ouderen. Mensen kregen ziekengeld, arbeidsongeschiktheidsuitkering, vergoeding van medische zorgen en medicijnen.
Het was Winston Churchill die als eerste pleitte voor de werkgeversbijdrage om de kwaliteit van de arbeidskrachten in hun voordeel te verbeteren. Hij schreef: "werkloosheid is vooral een probleem van de werkgevers … Hun verantwoordelijkheid staat buiten kijf, hun medewerking is onontbeerlijk". Dit maakte definitief een einde aan de Britse zienswijze op werkloosheid als zijnde "een straf in stand", een moreel falen van de behoeftigen om voor zichzelf te sparen. Door de bijdrage van de werkgevers, werknemers en regering kreeg de werkloze tijdelijk een bijdrage gedurende te hoogste 15 weken per jaar. Arbeidsbureaus keerde deze uitkering uit, maar zorgde eveneens voor een afstemming van vraag en aanbod van de arbeidsmarkt.
In 1965 stierf Winston Churchill aan een beroerte en kreeg een staatsbegrafenis in de St-Pauls Cathedral. Merkwaardig was dat zijn kist na de begrafenis de begrafenis de Theems afvoer en alle kranen in gebogen toestand een laatst groet brachten aan deze bijzondere staatsman.

"Alle belangrijke zaken zijn eenvoudig en veel kunnen worden uitgedrukt in een enkel woord: vrijheid, rechtvaardigheid, eer, plicht, genade, hoop"